.

.

เจ๊แมว... ขอโชว์

จั่วหัวขึ้นวันนี้ "เจ๊แมว ขอโชว์" ขอยืมสโลแกนอย่างที่โต๊ะช่างชอบใช้บ่อย ๆ "โต๊ะช่าง ขอโชว์"

เจ๊แมวเธอจะโชว์อะไร โชว์ที่ไหน โชว์ไปเมื่อไหร่ ขอเชิญตามมาชมได้เลยค่ะ



อย่างที่หลาย ๆ ท่านอาจทราบจากประวัติโต๊ะช่างแล้วว่า เจ๊แมวผู้นี้แท้จริงก็คือผู้ก่อตั้ง
และผู้บริหารสูงสุด (แหม...ใช้ศัพท์แสงเสียหรู...เรียกง่าย ๆ ก็คือ เจ้าของ นั่นล่ะค่ะ)
ของทองท่าพระนพคุณ หรือ โต๊ะช่างคลับ บนโลกไซเบอร์นั่นเอง



โต๊ะช่างเราก็ทำงานร่วมกันแบบพี่ ๆ น้อง ๆ เสมือนเครือญาติ จึงเกิดความยืดหยุ่นในการทำงานมาก
บ่อยครั้งเหมือนกันค่ะ ที่ช่างทองของเรา บางทีติดงานราษฎร์อย่างปฏิเสธไม่ได้
เช่น ลูกเปิดเทอม, วันเกิดพ่อตา, ออกมอเตอร์ไซด์ใหม่, ทำบัตรประชาชน(ครั้งที่ 8 ) ฯลฯ
สารพัดสารพันเหตุให้ต้องหยุดกันค่ะ ซึ่งพวกเราก็อลุ้มอล่วยกันไปเสมอตามความเหมาะสม



วันนี้ที่ผู้เขียนอยากจะนำมาเม้าส์ ก็คือ..
ในภาพ เป็นวันที่ช่างอัดอัดพลาสติดเกิดติดธุระ ต้องหยุดพร้อม ๆ กันขึ้นมาซะอย่างนั้น
แต่งานเลี่ยมที่อยู่ในขั้นตอนของเราหาได้หยุดตามไม่
งานขึ้นกรอบ งานแกะลาย งานชุบ ซึ่งช่างมากันครบ ต่างก็ผ่านไปได้ฉลุย..
พอมาถึงขั้นต้องใส่พระ หยอดเทียน และพับหลัง กลับต้องสะดุด เพราะช่างของเราม่ายยย...มา

ทำอย่างไรดี งานหลายสิบองค์ก็ต้องส่งตามนัดเสียด้วย...?
ขณะที่ผู้เขียนกำลังช่วยคิดหาทางออกอยู่นั้น เจ๊แมวเธอก็ตัดสินใจบางอย่าง...
"มา...แม่ใส่เอง..." เธอบอกผู้เขียนอย่างมั่นใจเกินร้อย
"หา...!!" ทีแรกผู้เขียนไม่มั่นใจว่าฟังถูกหรือไม่
ทว่าเธอก็ยังยืนยันเหมือนเดิม พวกเราจึงได้แต่คอยลุ้นเมื่อเธอแสดงฝีมือ...



ตั้งแต่อยู่ในบ้านช่างเลี่ยมพระมาตั้งแต่เด็ก ผู้เขียนยังไม่เคยเห็นเจ๊แมวใส่พระสักครั้ง
แต่ก็แน่ใจเหลือเกินว่าเธอจะสามารถทำได้ เนื่องจากงานทุกชิ้น ที่ผ่านทุกขั้นตอนของช่างทอง
แม้เจ๊แมวจะมิได้เป็นช่างทองด้วยตนเอง หากแต่ในฐานะเถ้าแก่...
เธอจำเป็นต้องรู้ลึก รู้จริง ในงานเลี่ยมทุกขั้นตอน
บ่อยครั้งที่ช่างบอกว่า "ทำไม่ได้" แต่เธอบอกว่า "ทำได้"
ช่างก็ยังแน่ใจว่า "ทำไม่ได้" แต่เธอก็ยืนยันว่า "ทำได้"
พูดไม่พูดเปล่า สาธิตและแสดงทางออกให้เสร็จสรรพ
เล่นเอาช่างทองของเราเถียงไม่ออกไปหลายต่อหลายหน... สิ่งเหล่านี้ ผู้เขียนสัมผัสมาบ่อยแสนบ่อย

ทว่า...งานใส่พระ และพับหลังนี่ บอกตามตรงว่ายังไม่เคยได้เห็นเจ๊แมวท่านแสดงฝีมือเลยสักหน
ครั้งนี้จึงต้องคว้ากล้องมาตามเก็บภาพประทับใจที่ไม่เกิดขึ้นบ่อยนักในโต๊ะช่างมาให้ทุกท่านได้ชมกันค่ะ



เริ่มต้นด้วยการจัดที่จัดทางแบบเก้ ๆ กัง ๆ เล็กน้อย
แต่พอเข้าที่เข้าทางแล้ว... ฉลุยค่ะ



แถมงานนี้เธอยังโชว์การใช้ไฟจากหัวต๊ะแบบโบราณอีกต่างหาก...
ก็ช่างทอง ช่างอัดพลาสติกรุ่นใหม่ เดี๋ยวนี้นิยมใช้แต่ปืนไฟแช็คแล้วค่ะ
เพราะใช้ง่าย สะดวก กดปุ่มเดียวไปก็พ่นเทียนแบบชิว ๆ แล้ว
แต่การใช้หัวเป่าไฟ และ ขาต๊ะนั้น ต้องใช้ประสาทสัมผัสกันหลายส่วน
ทั้งตา แขน มือ นิ้ว และเท้า... โอ่ย...
งานนี้ต้องขอบอกว่า เจ๊แมว เธอ "สุดยอด" จริง ๆ ค่ะ

สรุบงานในวันนั้นก็ส่งร้านทองตามกำหนดได้ทันอย่างสบาย ๆ ไม่ต้องว้าวุ่นใจ

เจ๊แมวจ๋า ... เค้าอยากบอกตัวเองว่า... "เค้าภูมิใจในตัวเองมากนะ...จุ๊บ ๆ " :D

พบกับเรื่องเม้าส์โต๊ะช่างได้ใหม่ในตอนถัดไปนะคะ... สวัสดีค่า...